به نقل از «عصر ایران»

همشهری: مگر عده ای دیوانه یا مشروبخوار حمله کردند که می گویید به دانشجویان دانشگاه شریف حمله شد؟

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۲۵۸۵۰

همشهری نوشت: در جنگ روانی، اصلی به‌نام پله دوم وجود دارد؛ یعنی داستان / اتفاق از اول تعریف نمی‌شود. به تعبیر بهتر کنش سانسور می‌شود اما واکنش به نحو دلخواه روایت می‌شود.

فرض کنید کسی به‌صورت شما سیلی زد و شما هم او را هل دادید و به زمین خورد و دستش شکست. آنچه فردا منتشر می‌شود اینکه: فلانی دست فلانی را شکسته است و سیلی اول و اصل موضوع کلا پنهان می‌ماند یا پنهان می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

روایت‌های امروز دشمن و برخی دوستانی که نام آنان را باید «اصحاب تردید» گذاشت، همین است. به این عبارت توجه کنید: «به دانشجویان دانشگاه شریف حمله شد!» گویی دانشجو خواب بود یا سر کلاس بوده یا یک تجمع آرام و منطقی داشته و عده‌ای دیوانه یا مشروب‌خور و مست به آنان حمله کرده‌اند و تمام. آیا روایت واقعی این است؟

در تیرماه1378 تیتر روزنامه‌های آتش‌بیار معرکه این بود: «کوی دانشگاه تهران به خاک و خون کشیده شد»، «اعلام عزای عمومی مراجع تقلید برای شهدای کوی دانشگاه» و... حال آنکه در آن حوادث فقط یک افسر وظیفه نیروی انتظامی به‌نام عزت ابراهیم‌نژاد کشته شد و تمام.

درباره حادثه زاهدان می‌شنوید: «نمازگزاران زاهدانی به رگبار بسته شدند» خب چرا جمعه‌های قبل به رگبار بسته نمی‌شدند؟ از مظلومیت‌های نظام جمهوری اسلامی همین موضوع است که داستان را از کمر آن روایت می‌کنند.

مثلا در سال98 حجم عجیبی از خبر کشته‌شدن جوانی به‌نام پویا بختیاری در کرج منتشر شد اما کسی نشنید و فیلم‌های اقدامات این جوان در روزهای قبل و انتشار پیام تسلیت ربع‌پهلوی توسط پدرش را ندید. در ماجرای اعدام نوید افکاری گفتند جوان ورزشکار اعدام شد و گویی در خیابان قدم می‌زده است و به‌قید قرعه تصادفا اعدام شده.

اینجا قتل فردی صاحب زن و فرزند توسط او به‌عنوان پله اول پنهان ماند. خواص مورد اشاره سخنان دیروز رهبری که سراسیمه وارد میدان شدند و بیانیه و موضع اعلام کردند و مرگ خانم امینی را قتل خواندند نیز روی پله دوم نشانده شدند. عمده روایت دشمن اینگونه است و داستان از خط شروع گفته نمی‌شود و اینگونه چهره‌ای خشن، سرکوبگر و بی‌منطق از نظام را معتبرسازی و ادراک‌سازی می‌کنند.

طبیعی است که نظامی که به روش انقلابی به حکومت برسد، دشمنان باانگیزه‌ای دارد. اما دشمنی که به اخلاق پایبند باشد نیز به‌نوبه خود ارزش و نعمتی است. فاسدالاخلاق‌ها هیچ چیزی برایشان مهم نیست و از هیچ چیز فروگذار نمی‌کنند.

حالا می‌توان فهمید چرا مقام معظم رهبری برای مرحوم یدالله سحابی و بازرگان – به‌عنوان کسانی که جمهوری اسلامی را قبول نداشتند– پیام تسلیت فرستادند. چون اپوزیسیونی بودند که اخلاق را فدای دشمنی نکردند.

حالا از تجزیه‌طلب، منافق و قی‌شدگان ملت ایران در سال1357 تا صهیونیسم و غرب در یک جبهه آرایش گرفتند و اکنون که قیمت‌ها تاحدودی تثبیت شده است و فسادگران نیز کمرنگ شده‌اند عرصه دیگری را گشوده‌اند که تصاویر مخابره‌ای آن «دروغ» و «سرکوب» باشد.

این هم بگذرد، اما هم باید درس گرفت و هم عبرت. وظیفه نیروهای مومن به انقلاب اسلامی نشان دادن دائمی پله اول است و این شدنی است.

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۲۵۸۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سال ۲۰۲۴ هر لحظه دیوانه‌تر می‌شود!

فرارو- در حال حاضر "دونالد ترامپ" نگرانی‌های بزرگ تری در مقایسه با انتخاب معاون رئیس جمهور دارد. "جو بایدن" رئیس جمهور امریکا در جریان مصاحبه‌ای و طولانی با "هاوارد استرن" مجری رادیویی اعلام کرد که از مناظره با دونالد ترامپ خوشحال خواهد شد. او گفت:"نمی دانم چه زمانی خواهد بود، اما خوشحال خواهم شد که با او بحث کنم".

به گزارش فرارو به نقل از نشنال اینترست، اردوگاه ترامپ نیز اعلام کرده که شخص او از رویارویی با بایدن بسیار خوشحال خواهد بود و از این موضوع استقبال می‌کند. این که چه نوع بحث و مناظره‌ای میان طرفین صورت خواهد گرفت یا این که اصلا حتی شایستگی دارد که اصطلاح مناظره را درباره آن بکار ببریم یا خیر یک سوال باز و بی پاسخ است. ترامپ دوست ندارد مناظره کند. او دوست دارد لفاظی کند. ترامپ هرگز هیچ فرصتی را برای ابراز گلایه درباره مشکلات حقوقی اش از دست نمی‌دهد. او پنجشنبه شب در گفتگو با "گرگ کلی" از نیوزمکس توضیح داد که "آلوین براگ" دادستان منطقه نیویورک و "لتیتیا جیمز" دادستان کل نیویورک یک وجه مشترک دارند: "آنان شرور هستند". او افزود:"می دانی، آنان بد هستند، آنان بیمار هستند. این افراد دیوانه هستند".

با این وجود، اگر دیوانه می‌خواهید احتمالا "کریستی نوم" فرماندار داکوتای جنوبی ممکن فرد بهتری برای نگاه کردن باشد! او در کتاب تازه‌ای تحت عنوان "بدون بازگشت" نفرت خود را نسبت به سگ سابق اش و هم چنین یک بز "بدخلق" ابراز داشته که  هر دو آن‌ها را کشته است. باید بگوییم که نوم نامزد تصدی سمت معاونت ترامپ است!

نوم در کتاب جدیدش می‌نویسد:"کریکت" ۱۴ ماهه بود. این سگ ماده شخصیتی تهاجمی داشت". او می‌گوید که او داستان خود را در مورد کریکت بدبخت برای نشان دادن تمایل اش در سیاست و هم چنین در زندگی در داکوتای جنوبی برای انجام هر کاری هر چند "دشوار، کثیف و زشت" مطرح کرده است.

داستان نوم در اینجا تمام نمی‌شود. او هم چنین می‌نویسد خانواده اش صاحب یک بز نر بودند که "بد" بود، زیرا به نوشته او "اخته" نشده بود. علاوه بر این، او می‌نویسد آن بز "بویی منزجرکننده" داشت و فرزندان نوم را تعقیب می‌کرد. او با تیراندازی هم بز و هم سگ را کشته است. نوم می‌نویسد: "از آن سگ متنفر بودم. این کار خوشایند نبود، اما باید انجام می‌شد؛ و بعد از تمام شدن متوجه شدم که کار ناخوشایند دیگری باید انجام شود". نشریه "نیوریپابلیک" نوشته است با توجه به اینکه ترامپ از سگ‌ها می‌ترسد گویا ما به مرحله "قتل توله سگ ها" در آزمون‌های کسب نامزدی معاونت ترامپ رسیده ایم!

برای ملانیا ترامپ که به تازگی ۵۴ ساله می‌شود محاکمه ترامپ هدیه تولد عجیبی می‌باشد. ترامپ در این باره با ابراز تاسف اشاره کرده که پیش از رسیدگی به اتهامات اش توسط "دادستان‌های انتقام جو" بهتر است با او (ملانیا) وقت بگذراند. ترامپ هم چنین در مصاحبه تازه اش گلایه کرده که محاکمه اش او را از ورود به مسیر کارزار رقابت انتخاباتی باز می‌دارد. با این وجود، چهارشنبه گذشته که دادگاه برگزار نشد او تجمعی برگزار نکرد. در عوض، او کار مهم تری داشت: رفتن به بازی گلف در باشگاه بدمینستر خود در نیوجرسی!